Mάθημα ζωής και ανθρωπιάς από την Ελληνίδα νικήτρια του διαγωνισμού της Microsoft
Παρά τη σημαντική βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και τη διάδοση των ανθρωπιστικών αξιών, δυστυχώς, στην εποχή μας διαπιστώνεται έντονη κρίση του ανθρωπισμού, δηλαδή έλλειψη ανθρωπιάς, γεγονός που οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην κατίσχυση του τεχνοκρατικού πνεύματος, των οικονομικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων και της κυριαρχίας του ατομισμού. Είναι, μάλιστα, φανερό ότι η σχέση μεταξύ της διακήρυξης των ανθρωπιστικών αρχών σε θεωρητικό επίπεδο και της εγκατάλειψής τους στο επίπεδο της καθημερινής πρακτικής είναι πλέον κάτι το σύνηθες. Αναμφίβολα, είναι τεράστια η κρίση του ανθρωπισμού, τόσο στη χώρα μας αλλά και γενικότερα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Κύριος «μαχητής» αυτού του προβλήματος είναι ο εθελοντισμός. Ο εθελοντισμός είναι η ενσυνείδητη και ανιδιοτελής προσφορά της ανθρώπινης ενέργειας για τη θεραπεία της ανάγκης του πλησίον και για κοινή ευημερία. Οι ρίζες του εθελοντισμού είναι βαθιές μέσα στην ιστορία και τη διαχρονική εξέλιξη της κοινωνίας. Συνδυάζει τα στοιχεία της ελεύθερης βούλησης και επιλογής με την ένταξη σε ένα πρόγραμμα δράσης. Είναι, αναμφίβολα, ελεύθερη απόφαση, προσωπική υπόθεση, τρόπος ζωής και ατομική πειθαρχία. Είναι, τέλος, ο έρωτας για τη βοήθεια και τη στήριξη της ανάγκης των άλλων.
Προσωπικά η επαφή μου με τον εθελοντισμό και κυρίως με τον ανθρωπισμό ξεκίνησε όταν αποφάσισα να λάβω μέρος στον παγκόσμιο διαγωνισμό της Microsoft που ονομάζεται Challenge for Change και κάθε χρόνο επιθυμεί να αναδείξει καινοτόμες και πρωτοπόρες ιδέες που μπορούν να φέρουν θετική αλλαγή τόσο στη τοπική κοινωνία όσο και σε παγκόσμια κλίμακα. Πήρα μέρος στο διαγωνισμό αυτό με αφορμή τη συμμετοχή μου στο Project LINC. To Project LINC είναι μία συνεργασία ενός σχολείου Αγγλικών στα Τρίκαλα Θεσσαλίας και δύο σχολείων στις ΗΠΑ με σκοπό την επίλυση του προβλήματος που αντιμετώπιζαν δύο σχολεία στην Κένυα και συγκεκριμένα στο Ναϊρόμπι, καθώς δεν είχαν πρόσβαση σε καθαρό και πόσιμο νερό. Το πρότζεκτ μας είχε τρεις στόχους. Ο πρώτος ήταν να έχει το πρώτο σχολείο πρόσβαση σε καθαρό νερό, ο δεύτερος να έχει το δεύτερο σχολείο πρόσβαση και ο τρίτος να έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό οι οικογένειες όλων των παιδιών. Μετά από πολλές εργασίες, βιντεοκλήσεις μέσω Skype και ομαδική δουλειά καταφέραμε να πείσουμε μια εταιρεία φίλτρων νερού στις ΗΠΑ να προσφέρει 7 φίλτρα νερού τα οποία εξασφάλισαν καθαρό νερό για περισσότερα από 500 παιδιά. Εγώ με τη σειρά μου αποφάσισα να λάβω πιο ουσιαστική δράση στο πρότζεκτ μας , παίρνοντας μέρος στο διαγωνισμό της Microsoft με την ελπίδα πως θα κερδίσω ώστε με το χρηματικό έπαθλο να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε και στις οικογένειες όλων των παιδιών καθαρό νερό. Πράγματι ήταν ένα άπιαστο όνειρο για όλους και κυρίως για εμένα. Έγινε όμως πραγματικότητα.
Αισθάνομαι τυχερή για πολλά πράγματα. Για την στενή επαφή που απέκτησα με τα παιδιά και τους καθηγητές τους στην Κένυα και στις ΗΠΑ, για τη βοήθεια που καταφέραμε να δώσουμε, για τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό αλλά και για τη διάκρισή μου, καθώς κατάφερα να γίνω μία από τους 10 νικητές σε όλο τον κόσμο. Νομίζω όμως πως το πιο σημαντικό έπαθλο αυτού του διαγωνισμού, για εμένα σαν προσωπικότητα, ήταν ένα εθελοντικό ταξίδι δύο εβδομάδων στη Νικαράγουα, τον Αύγουστο που μας πέρασε.
Επισκεπτόμενη τη Νικαράγουα, όχι απλά σαν ένας ακόμη τουρίστας αλλά σαν μέλος μιας κοινότητας και μίας «οικογένειας», μπορώ να πω πως με άλλαξε σαν άνθρωπο. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό ήταν ένα μάθημα ζωής. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τους πιο υπέροχους και δημιουργικούς ανθρώπους, να δημιουργήσω φιλίες ζωής, να δω από κοντά πώς ζουν οι άνθρωποι σε μία αναπτυσσόμενη χώρα, να βοηθήσω ανθρώπους και παιδιά που το έχουν πραγματικά ανάγκη, να μάθω πώς είναι να χτίζεις ένα σχολείο και μία παιδική χαρά, να δω πόσο ευγνώμων μπορεί να είναι κάποιος για κάτι τόσο απλό όσο η βροχή και τέλος να δω πόσο όμορφη είναι μια χώρα σαν τη Νικαράγουα και πόσο ψυχικά όμορφοι είναι οι άνθρωποί της.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα μαθήματα που πήρα μαζί μου επιστρέφοντας σπίτι, στην Ελλάδα. Τελικά, όμως, το πιο σημαντικό ήταν πως έμαθα να εκτιμώ κάποια πράγματα που προηγουμένως θεωρούσα αυτονόητα όπως το να έχω παπούτσια και ρούχα για να πάω στο σχολείο, το να μη χρειάζεται να περπατάω 3 ώρες για να φτάσω στο σχολείο μου, το να έχω αρκετό φαγητό και νερό κάθε μέρα και πολλά άλλα. Πάνω απ’ όλα εκτίμησα τη ζωή και ό,τι μπορεί να προσφέρει αυτή.
Δεν ξέρω, πραγματικά, πώς είναι δυνατόν να διατυπώσω με λέξεις ό,τι έζησα και ό,τι αισθάνθηκα μέσα σε ένα διάστημα δύο εβδομάδων. Είμαι σίγουρη πως ό,τι κι αν πω, πρέπει κάποιος να βιώσει κάτι τέτοιο για να το καταλάβει απόλυτα. Και δε μιλώ για ένα τόσο μακρινό ταξίδι. Μπορούμε όλοι μας να αρχίσουμε από κάτι πολύ πιο απλό και εύκολο, όπως το να βοηθήσουμε κάποιον που μένει δίπλα μας ή κάποιον άστεγο. Πιστέψτε με, η βοήθεια που μπορεί να προσφέρει ο καθένας μας είναι ιδιαίτερα σημαντική αρκεί να το θέλουμε και η λύτρωση που μπορεί να προσφέρει έστω και μία μικρή πράξη βοήθειας είναι τεράστια.
