Η παρερμηνευμένη ωφέλεια του εθελοντισμού σήμερα!
"Εθελοντισμός".Θυμάμαι στο σχολείο αυτό το θέμα να συζητάτε εκείνες τις τελευταίες ώρες της Έκθεσης ως ένα από τα δευτερεύοντα,τα λεγόμενα antisos. Η καθηγήτρια μιλούσε για μία ιδεατή έννοια όπως η φιλανθρωπία ή ο ανθρωπισμός.Ίσως και να τις ταύτιζε είτε γιατί οι λέξεις αυτές συνδέονται άμεσα είτε γιατί και οι τρεις μένουν συχνά στα λόγια και σπάνια γίνονται πράξεις.
Όταν φέτος πήρα την απόφαση να εν ταχθώ και εγώ σε μία εθελοντική ομάδα,νόμιζα ότι απλά θα ενημέρωνα για τον εθελοντισμό και τις δράσεις των ομάδων.Ο-με 7 μόνο μήνες σήμερα –εμπειρία εαυτός μου γελά με εκείνη την αδαή φοιτήτρια που πίστεψε ότι εκείνο το ιδεατό περιεχόμενο που της είχαν περιγράψει στα μαθητικά της χρόνια ισοδυναμούσε με την πραγματικότητα.
Πολλά γίνονται αντιληπτά και από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις των ομάδων.Κατ’αρχάς,οι εξιδανικευμένες συνθήκες που προωθούνται δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα.Πρέπει πρώτα να μάθεις να λειτουργείς ομαδικά,να εγκαταλείψεις τις έμφυτες ηγετικές τάσεις σου και να αφουγκραστείς τις εξίσου σημαντικές απόψεις των άλλων.Έπειτα,είναι αναγκαίο να δεχθείς το διαφορετικό,όχι μόνο εκείνο που αφορά το θρήσκευμα ή τη φυλή,αλλά τις πολλές φορές αντίθετες καταβολές που υπάρχουν σε ένα φαινομενικά ομοιόμορφο σύνολο.Τέλος,χρειάζεται να αξιοποιήσεις αυτή τη διαφορετικότητα,για να δημιουργήσεις κάτι νέο και εποικοδομητικό.
Βέβαια,πέρα από την ανάγκη προσαρμογής σε εντελώς καινούριες συνθήκες παρατηρούμε και μία άλλη αποκαρδιωτική παράμετρο.Δυστυχώς,αν γίνει μία σύγκριση για την αντίληψη των πολιτών περί εθελοντισμού στο εξωτερικό και στην Ελλάδα,θα γίνει,νομίζω,αντιληπτό ότι στη δεύτερη περίπτωση η κοινωνία δεν είναι τόσο δεκτική ή ενθαρρυντική.Οι νέοι κυρίως δραστηριοποιούνται έντονα σε εθελοντικές ομάδες,όμως τα ποσοστά είναι μάλλον απογοητευτικά.Παραδείγματος χάριν η Κομοτηνή αυτή τη στιγμή «φιλοξενεί» περίπου 10,000 φοιτητές και αρκετές εθελοντικές ομάδες.Όμως,οι «σταθεροί», ουσιαστικά δραστηριοποιούμενοι νέοι είναι μερικές δεκάδες.
Επιπλέον,η ανταγωνιστικά διαμορφωμένη κοινωνία έχει δημιουργήσει έντονα ωφελιμιστικές τάσεις και αντιλήψεις.Πολλές φορές το κίνητρο για την παρακολούθηση ενός σεμιναρίου ή μίας παρόμοιας δράσης είναι μία βεβαίωση παρακολούθησης,ένα πιστοποιητικό ή μία συστατική επιστολή.Ίσως,βέβαια πιο σπάνια,να είναι η προσωπική προβολή και οι
«γνωριμίες».Άλλωστε ,η συστηματική συμμετοχή σε εθελοντικές δράσεις συχνά ακολουθείται από ερωτήσεις του τύπου «τι κερδίζεις;» ή ακόμη χειρότερα «θα πληρωθείς;».
Απλά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι μεσολάβησε και μετατράπηκε η αξιέπαινα ανθρωπιστική δράση του να παρέχεις στο κοινωνικό σύνολο χωρίς να αποκομίζεις κάποιο οικονομικά αποτιμητό όφελος σε αναζήτηση κέρδους για κάτι που θα έπρεπε να σε κάνει να αισθάνεσαι ολοκληρωμένος ούτως ή άλλως.
Όμως,η απάντηση ήρθε από μηχανής θεός στην επόμενη δράση μας με την ομάδα.Τελικά,σημασία έχεις να το κάνεις για σένα,γιατί εσύ επιθυμείς να αλλάξεις τον κόσμο έστω ελπίζοντας χωρίς να ξέρεις με σιγουριά ότι θα πετύχει η προσπάθειά σου.Νόημα και κίνητρο σου δίνουν όλα αυτά τα χαρούμενα από τη δική σου αφιλοκερδή προσφορά πρόσωπα και φυσικά η πάντα ανοιχτή αγκαλιά των φίλων- συνεθελοντών σου.
Πηγή: www.paratiritis-news.gr
